-
1 supercilium
supercilium, iī, n., die Augenbraue, Plur. (u. oft Sing. kollektiv) die Augenbrauen, I) eig. u. meton.: A) eig.: α) Sing.: hirsutum supercilium promissaque barba, Verg.: supercilii subducti carptores, Laev. fr.: quod candidum splenium in hoc aut in illud supercilium transferebat, Plin. ep.: altero ad frontem sublato, altero ad mentum depresso supercilio, Cic.: altero erecto, altero composito supercilio, Quint.: fere id in capillo fit, rarius in barba, aliquando etiam in supercilio, Cels.: quo supercilio spicit? Plaut.: deme supercilio nubem, Hor.: supercilium salit, als günstiges Omen, Plaut. Pseud. 107. – β) Plur.: superciliorum aut remissio aut contractio, Cic.: grandia supercilia, Varro fr.: hirsuta supercilia, Non.: supercilia constricta, dissidentia, Quint.: supercilia subducta, Turpil. com. u. Varro fr.: capite et superciliis semper esse rasis, Cic.: caput et supercilia illa penitus abrasa malitiam olere videntur, Cic.: ira contractis superciliis, tristitia deductis, hilaritas remissis ostenditur, Quint.: primum superiora, superciliis obducta, sudorem a capite et a fronte defluentem repellunt, die oben liegenden Teile, die mit Bramen umgeben sind, Cic.: nares oculique et palpebrae et supercilia aliquave ex his pervertuntur, Cels.: quem dicere nolo nomine, ne tollat rubra supercilia, daß er nicht die vor Zorn roten A. erhebe = daß er nicht zornig werde, Catull.: supercilia attrahere od. subducere, wir »die Stirn falten, eine ernste Miene annehmen«, Sen. – B) meton.: a) finstere Augenbrauen = das finstere Wesen, der finstere, strenge Ernst, der finstere Stolz, supercilii severi matrona, Ov.: triste supercilium durique severa Catonis frons, Mart.: censorium supercilium, Sen. rhet. u. Val. Max.: maritale superc., Val. Max.: gravissimum patris superc., Val. Max.: grande sup., wichtige Miene, Iuven.: lateant libidines illae tenebricosae, quas fronte et supercilio, non pudore et temperantiā contegebat, Cic.: quid ego de supercilio dicam, quod tum hominibus non supercilium (finsterer Stolz), sed pignus rei publicae videbatur? Cic.: numquam principibus defuerunt, qui fronte tristi et gravi supercilio utilitati fisci contumaciter adessent, Plin. pan.: terrarum dominûm pone supercilium, Mart. – b) Hochmut, Stolz, Vornehmtuerei, affinium grave supercilium, lästiger H., Val. Max.: hunc Capuae Campano supercilio ac regio spiritu (Übermut) cum videremus, Cic.: ut plerique sunt, qui beneficia asperitate verborum et supercilio in odium adducunt, Sen.: pone profecto supercilium, quo nunc mihi deditionem imperas, Vopisc.: ad ardua imperii supercilia etiam acerbitatem naturae adiungi, daß zum übermütigen Bewußtsein der Regentengewalt noch grausame Gemütsart hinzukomme, Amm.: divitiis demere supercilium, dem R. seinen Hochmut benehmen, Sen. – c) der Wink, Hor. carm. 3, 1, 8. Claud. ep. ad Ser. 2, 58. Arnob. 4, 21 in. – II) übtr.: a) ( wie ὀφρύς) der Vorsprung, die Anhöhe, Höhe, Spitze, supercilium clivosi tramitis, Verg.: tumuli, Liv.: supercilium quoddam excelsum nacti, Auct. b. Afr.: infimo stans supercilio, am Fuße der Anhöhe, Liv. – u. der Rand, das Gestade, das Ufer eines Flusses supercilium amnis, Apul.: supercilia Nili, fluminis Rheni, Amm., riparum fluminalium, Amm. – das Gestade, die Küste des Meeres, supercilia eius sinistra, Amm. 22, 8. § 8. – u. poet. – der Gipfel des Scheiterhaufens, molle superc., Stat. Theb. 6, 63. – b) als t.t. der Baukunst: α) der Vorsprung der Säule usw., der überragende Rand, der Überschlag, Vitr. 3, 5, 3 (3, 3, 8). – β) die Oberschwelle der Türen, crassitudo supercilii, Vitr. 4, 6, 2: itinerum supercilia, die Überwölbungen der Gänge, Vitr. 4, 6, 5 (4, 7, 2).
-
2 supercilium
supercilium, iī, n., die Augenbraue, Plur. (u. oft Sing. kollektiv) die Augenbrauen, I) eig. u. meton.: A) eig.: α) Sing.: hirsutum supercilium promissaque barba, Verg.: supercilii subducti carptores, Laev. fr.: quod candidum splenium in hoc aut in illud supercilium transferebat, Plin. ep.: altero ad frontem sublato, altero ad mentum depresso supercilio, Cic.: altero erecto, altero composito supercilio, Quint.: fere id in capillo fit, rarius in barba, aliquando etiam in supercilio, Cels.: quo supercilio spicit? Plaut.: deme supercilio nubem, Hor.: supercilium salit, als günstiges Omen, Plaut. Pseud. 107. – β) Plur.: superciliorum aut remissio aut contractio, Cic.: grandia supercilia, Varro fr.: hirsuta supercilia, Non.: supercilia constricta, dissidentia, Quint.: supercilia subducta, Turpil. com. u. Varro fr.: capite et superciliis semper esse rasis, Cic.: caput et supercilia illa penitus abrasa malitiam olere videntur, Cic.: ira contractis superciliis, tristitia deductis, hilaritas remissis ostenditur, Quint.: primum superiora, superciliis obducta, sudorem a capite et a fronte defluentem repellunt, die oben liegenden Teile, die mit Bramen umgeben sind, Cic.: nares oculique et palpebrae et supercilia aliquave ex his pervertuntur, Cels.: quem dicere nolo nomine, ne tollat rubra supercilia, daß er nicht die vor Zorn roten A. erhebe = daß er nicht zornig werde, Catull.: su-————percilia attrahere od. subducere, wir »die Stirn falten, eine ernste Miene annehmen«, Sen. – B) meton.: a) finstere Augenbrauen = das finstere Wesen, der finstere, strenge Ernst, der finstere Stolz, supercilii severi matrona, Ov.: triste supercilium durique severa Catonis frons, Mart.: censorium supercilium, Sen. rhet. u. Val. Max.: maritale superc., Val. Max.: gravissimum patris superc., Val. Max.: grande sup., wichtige Miene, Iuven.: lateant libidines illae tenebricosae, quas fronte et supercilio, non pudore et temperantiā contegebat, Cic.: quid ego de supercilio dicam, quod tum hominibus non supercilium (finsterer Stolz), sed pignus rei publicae videbatur? Cic.: numquam principibus defuerunt, qui fronte tristi et gravi supercilio utilitati fisci contumaciter adessent, Plin. pan.: terrarum dominûm pone supercilium, Mart. – b) Hochmut, Stolz, Vornehmtuerei, affinium grave supercilium, lästiger H., Val. Max.: hunc Capuae Campano supercilio ac regio spiritu (Übermut) cum videremus, Cic.: ut plerique sunt, qui beneficia asperitate verborum et supercilio in odium adducunt, Sen.: pone profecto supercilium, quo nunc mihi deditionem imperas, Vopisc.: ad ardua imperii supercilia etiam acerbitatem naturae adiungi, daß zum übermütigen Bewußtsein der Regentengewalt noch grausame Gemütsart hinzukomme, Amm.: divitiis demere supercilium, dem R. seinen Hochmut benehmen, Sen. – c)————der Wink, Hor. carm. 3, 1, 8. Claud. ep. ad Ser. 2, 58. Arnob. 4, 21 in. – II) übtr.: a) ( wie ὀφρύς) der Vorsprung, die Anhöhe, Höhe, Spitze, supercilium clivosi tramitis, Verg.: tumuli, Liv.: supercilium quoddam excelsum nacti, Auct. b. Afr.: infimo stans supercilio, am Fuße der Anhöhe, Liv. – u. der Rand, das Gestade, das Ufer eines Flusses supercilium amnis, Apul.: supercilia Nili, fluminis Rheni, Amm., riparum fluminalium, Amm. – das Gestade, die Küste des Meeres, supercilia eius sinistra, Amm. 22, 8. § 8. – u. poet. – der Gipfel des Scheiterhaufens, molle superc., Stat. Theb. 6, 63. – b) als t.t. der Baukunst: α) der Vorsprung der Säule usw., der überragende Rand, der Überschlag, Vitr. 3, 5, 3 (3, 3, 8). – β) die Oberschwelle der Türen, crassitudo supercilii, Vitr. 4, 6, 2: itinerum supercilia, die Überwölbungen der Gänge, Vitr. 4, 6, 5 (4, 7, 2).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > supercilium
-
3 supercilium
sŭpercĭlĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] sourcil. [st2]2 [-] orgueil, fierté, arrogance, dédain, morgue. [st2]3 [-] front sourcilleux, mine sévère, gravité, austérité, sévérité. [st2]4 [-] partie saillante, sommet, cime, crête, pointe. [st2]5 [-] éminence, tertre, butte, mamelon. [st2]6 [-] Vitr. linteau (d'une porte).* * *sŭpercĭlĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] sourcil. [st2]2 [-] orgueil, fierté, arrogance, dédain, morgue. [st2]3 [-] front sourcilleux, mine sévère, gravité, austérité, sévérité. [st2]4 [-] partie saillante, sommet, cime, crête, pointe. [st2]5 [-] éminence, tertre, butte, mamelon. [st2]6 [-] Vitr. linteau (d'une porte).* * *Supercilium, supercilii. Plin. Le sourcil.\Dissidentia supercilia. Quintil. Quand on haulce l'un des sourcils, et on baisse l'autre.\Seueri supercilii matrona. Ouid. Femme austere et de severe gravité.\Triste supercilium. Lucret. Front renfrongné.\Alleuare supercilia ad singulos vocis conatus. Quint. Lever les sourcils, Sourciller.\Supercilium dominum terrarum. Martial. Severité et gravité imperiale.\Supercilium montis, per translationem. Liu. Le sommet ou coupeau d'une montaigne. -
4 supercilium
supercilium supercilium, i n бровь -
5 supercilium
supercilium ī, n [2 CAL-], an eyebrow: supercilia abrasa: superiora superciliis obducta: duris torva superciliis, O.: Hirsutum, V.: Deme supercilio nubem, H.— A brow, ridge, summit: clivosi tramitis, V.: infimo stare supercilio, at the bottom of the projection, L.—Fig., a nod, will: Cuncta supercilio movens, H.— Pride, haughtiness, arrogance, superciliousness, gloom: supercilium ac regius spiritus: aetas digna supercilio, Iu.: supercilii matrona severi, O.* * *eyebrow; frown; arrogance -
6 supercilium
sŭper-cĭlĭum, ii, n. [super and root kal-; Gr. kaluptô; Lat. celāre, to hide, cover; cf. Gr. kulon, epikulion, eyelid; cf. also, Ang.-Sax. hlid; Engl. lid; Germ. Augenlid]:I.cilium est folliculus, quo oculus tegitur, unde fit supercilium,
Fest. p. 43 Müll.; Plin. 11, 37, 57, § 157.Lit., the eye-brow (good prose; more freq. in the plur.).(α).Plur.:(β).ex superciliorum aut remissione aut contractione facile judicabimus, etc.,
Cic. Off. 1, 41, 146:supercilia abrasa,
id. Rosc. Com. 7, 20:superiora superciliis obducta sudorem a capite defluentem depellunt,
id. N. D. 2, 57, 143:nec sedeo duris torva superciliis,
Ov. H. 16 (17), 16:constricta,
Quint. 1, 11, 10:torta,
Plaut. Rud. 2, 2, 12:conjuncta,
Suet. Aug. 79:usque ad malarum scripturam currentia,
Petr. 126; Plin. 11, 37, 51, § 138:balenae,
id. 9, 62, 88, § 186; Quint. 11, 3, 78; 11, 3, 79; 11, 3, 160:mulieres potissimum supercilia sua attribuerunt ei deae (Junoni Lucinae),
Varr. L. L. 5, § 69 Müll.; cf. Fest. p. 305 ib.—Sing.:B.altero ad frontem sublato, altero ad mentum depresso supercilio,
Cic. Pis. 6, 14:triste,
Lucr. 6, 1184:altero erecto, altero composito supercilio,
Quint. 11, 3, 74:quo supercilio spicit,
Plaut. Mil. 3, 1, 100:hirsutum,
Verg. E. 8, 34; Hor. Ep. 1, 18, 94; Ov. A. A. 3, 201; Juv. 2, 93 al.:supercilium salit (as a favorable omen),
Plaut. Ps. 1, 1, 105.—Transf., the prominent part of a thing, the brow, ridge, summit (not ante-Aug.):II.clivosi tramitis,
Verg. G. 1, 108:tumuli,
Liv. 34, 29, 11:infimo stare supercilio,
at the bottom of the projection, id. 27, 18, 10; cf. Stat. Th. 6, 63: supercilium quoddam excelsum nacti, Auct. B. Afr. 58, 1; Plin. 6, 5, 5, § 17.—In archit., a projecting moulding over the scotia of a column or cornice, Vitr. 3, 3 med.; a threshold, id. 4, 6, 5.—Of the coast of the sea:supercilia ejus sinistra,
Amm. 22, 8, 8; the shore of a river:Nili,
id. 14, 8, 5:Rheni,
id. 14, 10, 6:fluminis,
id. 17, 9, 1:amnis,
App. M. 5, p. 169, 34.—Trop.A. B.Pride, haughtiness, arrogance, sternness, superciliousness (class.; mostly sing.):supercilium ac regius spiritus,
Cic. Agr. 2, 34, 93; id. Sest. 8, 19; id. Red. in Sen. 7, 14; Sen. Ben. 2, 4, 1; Juv. 6, 169; 5, 62:triste Catonis,
Mart. 11, 2, 1:pone supercilium,
id. 1, 5, 2:supercilii matrona severi,
Ov. Tr. 2, 309; cf.:contegere libidines fronte et supercilio, non pudore et temperantiā,
Cic. Prov. Cons. 4, 8. -
7 supercilium
super-cilium, ī n.1) бровьs. (ad frontem) tollĕre Ctl, C — высоко поднять бровиdemĕre supercilio nubem H — разгладить чело, т. е. отбросить печаль, повеселеть2) нахмуренность, мрачный вид, суровость ( contegĕre libidĭnes supercilio C)3) надменность, высокомерие, спесь (Campanum C; asperitas verborum et s. Sen)4) выступ, возвышенность, острый крайinfimum s. tumuli L — нижний выступ холма -
8 supercilium
бровь: erigendi superc. fastus (1. 1 C. Th. 10, 26); миг, знак, тк. воля (1. 9 C. Th. 1, 6).Латинско-русский словарь к источникам римского права > supercilium
-
9 supercilium
,ii nбровь -
10 salio
[st1]1 [-] salĭo (sallĭo), īre, salitum: - tr. - saler. [st1]2 [-] salĭo, īre, salui (salii), saltum: - intr. - [abcl][b]a - sauter, danser, bondir, rebondir. - [abcl]b - palpiter, tressaillir, battre ( → coeur, pouls). - [abcl]c - tr. - saillir, couvrir (une femelle).[/b] - salire de muro, Liv.: sauter du haut d'un mur. - saliunt aves, Plin.: des oiseaux sautillent. - saliet, tundet pede terram, Hor.: il dansera, il frappera du pied la terre. - ubi aqua saliat, Varr.: où l'eau jaillisse. - e terra arbusta saliunt, Lucr.: des arbustes sortent soudain de la terre. - grando salit, Virg.: la grêle rebondit. - saliunt venae, Ov.: le pouls bat. - salit supercilium, Plaut.: le sourcil tressaille. - saliunt viscera, Ov.: les chairs palpitent. - negotia centum circa saliunt latus, Hor.: cent affaires m'assiègent. - voir saliens* * *[st1]1 [-] salĭo (sallĭo), īre, salitum: - tr. - saler. [st1]2 [-] salĭo, īre, salui (salii), saltum: - intr. - [abcl][b]a - sauter, danser, bondir, rebondir. - [abcl]b - palpiter, tressaillir, battre ( → coeur, pouls). - [abcl]c - tr. - saillir, couvrir (une femelle).[/b] - salire de muro, Liv.: sauter du haut d'un mur. - saliunt aves, Plin.: des oiseaux sautillent. - saliet, tundet pede terram, Hor.: il dansera, il frappera du pied la terre. - ubi aqua saliat, Varr.: où l'eau jaillisse. - e terra arbusta saliunt, Lucr.: des arbustes sortent soudain de la terre. - grando salit, Virg.: la grêle rebondit. - saliunt venae, Ov.: le pouls bat. - salit supercilium, Plaut.: le sourcil tressaille. - saliunt viscera, Ov.: les chairs palpitent. - negotia centum circa saliunt latus, Hor.: cent affaires m'assiègent. - voir saliens* * *Salio, salis, saliui, vel salii, vel salui, diuisis syllabis, saltum, salire. Virgil. Saillir, Saulter, Bondir.\Arbusta saliunt e terra. Lucret. Sortent de terre.\Salit mihi cor, per translationem. Plaut. Le cueur me tressault de joye.\Salire dicuntur animalia ratione carentia. Ouid. Quand les masles saillent sur les femelles. -
11 tango
tango, ĕre, tĕtĭgi, tactum - tr. - [st1]1 [-] toucher, frapper; toucher (un lieu), aborder, atteindre. - tactus de caelo (fulmine tactus): frappé de la foudre. - genu terram tangere, Cic. Tusc. 2: toucher la terre du genou. - cubito stantem prope tangens, Hor.: touchant du coude celui qui est debout près de lui. - Verres simul ac tetigit provinciam, statim litteras dedit... Cic.: à peine Verrès fut-il arrivé dans la province, qu'il écrivit... [st1]2 [-] toucher à, être voisin de, être contigu à. - haec civitas Rhenum tangit: cet Etat touche au Rhin. - fundi qui Tiberim tangunt, Cic.: les terres qui bordent le Tibre. [st1]3 [-] toucher, mettre la main sur le bien d'autrui, s'approprier, prendre. - tetigin' tui quidquam? Ter.: ai-je touché à ce qui est à toi? - de praedā meā teruncium non tacturus est quisquam, Cic.: de mon butin personne ne touchera une obole. - tangere agrum ab invito, Cic.: acquérir un champ malgré le propriétaire. [st1]4 [-] toucher, fléchir, émouvoir, saisir; piquer par une raillerie, blesser. - vota tamen tetigere deos, Virg. En, 4, 164: sa prière cependant émut les dieux. - virginem tangere: toucher, charmer, séduire une jeune fille. - Rhodium tetigi in convivio, Ter.: j'ai piqué le Rhodien à table. - minae Clodii modice me tangunt, Cic. Att. 2: les menaces de Clodius me touchent peu. [st1]5 [-] toucher (un sujet), aborder, effleurer, traiter de. - ubi Aristoteles ista tetigit? Cic.: où Aristote a-t-il traité de cela? - leviter unumquodque tangam, Cic. Rosc. Am.: je toucherai légèrement à chaque point. [st1]6 [-] toucher, goûter, manger, boire. - silvisque agrisque viisque corpora foeda jacent, non illa canes avidaeque volucres, non cani tetigere lupi, Ov. M. 7: dans les forêts, dans les champs et sur les routes gisent des cadavres répugnants; ni les chiens voraces, ni les oiseaux (de proie), ni les loups gris n'y goûtèrent. - tetigit calicem clanculum, Plaut. Mil.: il a bu un coup en cachette. [st1]7 [-] tromper, duper, berner, attraper. - tangere senem triginta minis, Plaut.: soutirer trente mines au vieux. - tactus sum vehementer visco, Plaut. Bacch.: je suis bel et bien pris à la glu. [st1]8 [-] enduire, mouiller, arroser, imprégner (= tingo). - tangere palpebras salivā, Plin. 28: s'humecter les paupières avec de la salive. - supercilium madidā fuligine tactum, Juv.: sourcil noirci avec du noir de fumée. [st1]9 [-] toucher à, s'adonner à. - carmina tangere, Ov. Am. 3, 12: toucher à la poésie (s'adonner à la poésie).* * *tango, ĕre, tĕtĭgi, tactum - tr. - [st1]1 [-] toucher, frapper; toucher (un lieu), aborder, atteindre. - tactus de caelo (fulmine tactus): frappé de la foudre. - genu terram tangere, Cic. Tusc. 2: toucher la terre du genou. - cubito stantem prope tangens, Hor.: touchant du coude celui qui est debout près de lui. - Verres simul ac tetigit provinciam, statim litteras dedit... Cic.: à peine Verrès fut-il arrivé dans la province, qu'il écrivit... [st1]2 [-] toucher à, être voisin de, être contigu à. - haec civitas Rhenum tangit: cet Etat touche au Rhin. - fundi qui Tiberim tangunt, Cic.: les terres qui bordent le Tibre. [st1]3 [-] toucher, mettre la main sur le bien d'autrui, s'approprier, prendre. - tetigin' tui quidquam? Ter.: ai-je touché à ce qui est à toi? - de praedā meā teruncium non tacturus est quisquam, Cic.: de mon butin personne ne touchera une obole. - tangere agrum ab invito, Cic.: acquérir un champ malgré le propriétaire. [st1]4 [-] toucher, fléchir, émouvoir, saisir; piquer par une raillerie, blesser. - vota tamen tetigere deos, Virg. En, 4, 164: sa prière cependant émut les dieux. - virginem tangere: toucher, charmer, séduire une jeune fille. - Rhodium tetigi in convivio, Ter.: j'ai piqué le Rhodien à table. - minae Clodii modice me tangunt, Cic. Att. 2: les menaces de Clodius me touchent peu. [st1]5 [-] toucher (un sujet), aborder, effleurer, traiter de. - ubi Aristoteles ista tetigit? Cic.: où Aristote a-t-il traité de cela? - leviter unumquodque tangam, Cic. Rosc. Am.: je toucherai légèrement à chaque point. [st1]6 [-] toucher, goûter, manger, boire. - silvisque agrisque viisque corpora foeda jacent, non illa canes avidaeque volucres, non cani tetigere lupi, Ov. M. 7: dans les forêts, dans les champs et sur les routes gisent des cadavres répugnants; ni les chiens voraces, ni les oiseaux (de proie), ni les loups gris n'y goûtèrent. - tetigit calicem clanculum, Plaut. Mil.: il a bu un coup en cachette. [st1]7 [-] tromper, duper, berner, attraper. - tangere senem triginta minis, Plaut.: soutirer trente mines au vieux. - tactus sum vehementer visco, Plaut. Bacch.: je suis bel et bien pris à la glu. [st1]8 [-] enduire, mouiller, arroser, imprégner (= tingo). - tangere palpebras salivā, Plin. 28: s'humecter les paupières avec de la salive. - supercilium madidā fuligine tactum, Juv.: sourcil noirci avec du noir de fumée. [st1]9 [-] toucher à, s'adonner à. - carmina tangere, Ov. Am. 3, 12: toucher à la poésie (s'adonner à la poésie).* * *Tango, tangis, tetigi, penult. corr. tactum, tangere. Toucher, Attoucher, Taster.\Simul ac tetigit prouinciam. Cic. Incontinent qu'il est arrivé en la province.\Fundos tres reliquit, qui Tyberim fere omnes tangunt. Caes. Qui sont joignant le Tybre.\Tangere aliquem. Terent. Se moquer de luy, Le fascher, ou lasser et travailler.\Tangere ferro arborem. Columel. L'esmonder.\Vbi Aristoteles ista tetigit? Cicero. Où a faict mention de ce Aristote?\O vtinam aduersis tetigissem carmina Musis. Ouid. A la mienne volunté que jamais je n'eusse sceu composer carmes, et que jamais je n'y eusse mis la main.\Verba alicuius tangere suis verbis. Ouid. Parler incontinent apres qu'un autre a parlé.\Tetigisti rem acu. Plaut. Tu as touché le poinct.\Tangere vlcus. Terent. Faire mention d'aucune chose qui fait grand dueil à un autre.\Curas tangere. Virgil. Se mettre en peine et soulci.\Tetigit vox aures meas. Plaut. Est parvenue jusques à mes oreilles.\Minae Clodii modice me tangunt. Cic. Ne m'esmeuvent et ne m'estonnent pas beaucoup, Il ne me chault gueres des menaces de Clodius.\Tangit animum memoria earum rerum. Liu. Il luy souvient de ces choses.\Si vos vrbis, si vestri nulla cura tangit. Liu. S'il ne vous chault ne de la ville ne de vous.\Si te cura pomorum tangit. Colum. Si tu as affection de, etc.\Tangi odore. Plin. Estre gasté de l'odeur.\Vota tetigere deos. Ouid. Les prieres ont esmeu les dieux.\Te istam ob rem tetigi triginta minis. Plaut. Je t'ay trompé de, etc. -
12 capero
(caperro), āvī, ātum, āre1) морщить, хмурить ( supercilium Ap) -
13 cilium
ī n.глазное веко (преим. нижнее ; см. supercilium) PM -
14 hirsutus
hirsūtus, a, um [ hirtus \]1) взъерошенный, растрёпанный (supercilium V; senex Su; comae QC, O)2) шершавый, мохнатый, щетинистый (castaneae V; folium PM; ferae O); волосатый, косматый, лохматый, обросший (pectore h. Ap)3) шероховатый, грубый, необработанный ( annales C) -
15 produco
prō-dūco, dūxī, ductum, ere1) выводить ( copias pro castris Cs); уводить (exercitum in locum alienum L); приводить, представлять (aliquem testem C; aliquem in scaenam Su); выставлять на продажу ( serves Ter); выводить для сдачи, выдавать (captivos, equos Cs); провожать, сопровождать (virum C, O; aliquem funere V); выносить, придвигать ( scamnum lecto O); спускать ( navem ex navalibus L); распростирать, расстилать, окутывать (p. nubila menti St)2) увлекать ( aliquem longius Hirt); завлекать (aliquem dolo in proelium Nep); доводить, приводить (quo discordia Romanos produxit! V; ad faciendum aliquid PM); вынуждать (producti sumus, ut loqueremur rhH.)3) вести дальше ( navem longius Cs); проводить ( noctes Prp); делать долгим, растягивать ( syllăbam Q); удлинять (supercilium, sc. fuligine J); продлевать ( vitam alicui Pl); вытягивать (ferrum incude J; aliquid dentibus M); протягивать, проводить ( lincas PM)4) производить, создавать (nova vocabula H; magnanimes nos natura produxit Sen); рождать, выращивать (liberos LM; filiam Pl; arborem H)p. folia Pall — покрываться листвой5) затягивать ( convivium ad multam noctem C); тянуть, задерживать, вводить в заблуждение ( aliquem falsā spe Ter)vitam ad centesimum annum p. C — дожить до ста летp. moram alicui rei Ter — задержать наступление чего-л.paulatim p. diem Ter — коротать деньp. rem in hiemem Cs — затянуть дело до зимы6) возвышать, поднимать (aliquem ad honores C; aliquem pro ejus dignitate C; aliquem omni genere honoris L)ignes ad flammas p. O — раздуть яркое пламя7) увеличивать, повышать (legata ad vicies sestertium Su)8) издавать ( vocem SenT) -
16 salio
I iī, ītum, īre [ sal ]солить (pisces CC; pernas Cato, Vr)II salio, saluī (iī), saltum, īre1) прыгать, скакать ( passĕres saliunt PM); спрыгивать (de muro L; in aquas O)sal (или mica salis) saliens Tib, H — подпрыгивающая (на огне) соль ( благоприятная примета)2) биться, стучать ( cor salit Pers); пульсировать ( vena salit O); подёргиваться ( supercilium salit Pl)3) бить ключом ( aqua saliens PJ)4) ( о животных) покрывать ( ovis salītur O) -
17 superciliosus
superciliōsus, a, um [ supercilium ]1) хмурый, мрачный ( censor Sen)2) самонадеянный, надменный Eccl -
18 capero
capero (caperro), āvī, ātum, āre (caper), I) tr. in Runzeln zusammenziehen, runzeln, frontem caperari (sich runzeln), Auson. Griphus (XXVI) 1. p. 128, 12 Schenkl: gew. Partiz. caperātus (caperrātus), a, um, gerunzelt, frons, Naev. Dol. ( bei Varr. LL. 7, 107). Varr. sat. Men. 134: supercilium, Apul. met. 9, 16: vultus ipse conductus atque concurrentibus superciliis caperatus, Cael. Aur. acut. 2, 3, 16: c. vela, Ps. Apul. de deo Socr. prol. p. 2, 7 G. (p. 105 H.). Vgl. Paul. ex Fest. 48, 8. – II) intr. Runzeln machen, sich runzeln, illi caperat frons severitudine, Plaut. Epid. 609. Vgl. Gloss. Placid. (V) 15, 30 u. 51, 21 ›caperassere, in rugas contrahi‹. – / Die Schreibung mit rr in vielen guten Hdschrn.; vgl. Hildebr. Apul. met. 9, 16.
-
19 cilium
cilium, ī, n. (aus *celiom, das Verhüllende, zu celare), das Augenlid, Plin. 11, 227: Plur. Apul. met. 10, 17. – bes. das untere Augenlid (Ggstz. supercilium), Plin. 11, 157.
-
20 dominus
dominus, ī, m. (v. domus), I) im engem Sinne, der Herr vom Hause, Hausherr, Gebieter (Ggstz. familia), Komik., Cic. u.a.; u.v. Sohn des Hauses, der junge Herr, Plaut.: Plur., domini, die Herrschaft (= der Herr u. die Herrin vom Hause), Cic. u.a. – II) im weitern Sinne, A) eig.: 1) der Herr als Eigentümer, Eigner, Besitzer, Inhaber, aedificii, navis, Cic.: insularum, Suet.: aedium, ICt. u. Symm.: possessionis, Inscr.: copiosae pecuniae, Apul.: equi, Suet.: dites domini (Grundbesitzer), Tac. (vgl. Heräus Tac. hist. 2, 12, 11). – 2) der Herr = Oberherr, Gebieter, Chef, in alqm, Cic.: gentium, Cic.: rei, v. Richter, Cic. – Insbes., a) Herr, als Ehrentitel, bes. der spätern Kaiser (den Augustus u. Tiberius sich verbaten, hingegen Domitian gern hörte), Suet. Dom. 13, 1. Mart. 5, 8. Phaedr. 2, 5, 14. Augustin. serm. 111 extr. – b) Gebieter, v. Gatten, Ov. met. 9, 466; v. Geliebten, Ov. am. 3, 7, 11. – c) als Begrüßungswort, wie unser mein Herr, s. Sen. ep. 3, 1. Mart. 6, 88, 2 (im Doppelsinn). Suet. Claud. 21, 5. – d) v. Christus, oft bei Eccl.: u. so Augusti Caesaris temporibus natus est dominus Christus, Oros. 6, 17, 10. – e) (poet.) v. Lebl., attribut., herrschaftlich, des Herrn, torus dominus, Ov.: mit Genet., terrarum dominum pone supercilium, entferne den Ernst, der der Welt gebietet, Mart. 1, 4, 2. – 3) der Veranstalter von etwas, a) = der Veran stalter der öffentl. Spiele, eines Schauspiels (Schauspieldirektor), Plaut. asin. prol. 3: eines Gladiatorenspiels, Cic. ad Att. 2, 19, 3. – b) der Veranstalter einer Auktion, Cic. Quinct. 50. – c) der Veranstalter eines Baus, der Bauherr (Ggstz. conductor, der Übernehmer des Baus), Cato u. Vitr. – d) (mit u. ohne convivii od. epuli) = der Veranstalter eines Gastmahls, der Gastgeber, Cic. u.a.; vgl. Gronov Gell. 13, 11, 5. – B) übtr., der Herr, Gewalthaber über usw., vitae necisque (über L.u.T.), Liv. u.a.: virtutum omnium, Arnob.: comitiorum dominum esse, Cic.: gravissimi domini, terror sempiternus et diurnus ac nocturnus metus, Cic. – / Synkop. domnus, Augustin. serm. 111 extr. Greg. Tur. hist. Franc. 9, 20. Not. Tir. 47, 63. Corp. inscr. Lat. 10, 3792: Genet. Plur. dominûm, Pacuv. tr. 75.
См. также в других словарях:
Supercilium — Su per*cil i*um, n. [L.] (Zo[ o]l.) The eyebrow, or the region of the eyebrows. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Supercilĭum — (lat.), die Augenbraue. S. acetabŭli, der obere, hervorragende Rand, Pfanne des Hüftgelenkes. Davon Superciliar, zu den Augenbrauen gehörig, an Gestalt dem obern Rande der Augenhöhle ähnlich; so: Superciliares apophyses ossium … Pierer's Universal-Lexikon
supercilium — 1560s, Latin, lit. “eyebrow, ridge, summit; haughtiness” (see SUPERCILIOUS (Cf. supercilious)) … Etymology dictionary
Supercilium — The term supercilium is a name for a plumage feature present on the heads of many bird species. It is a stripe which starts above the bird s loral area, continuing above the eye, and finishing somewhere towards the rear of the bird s head. It is… … Wikipedia
supercilium — Eng. Supercilium Ver ceja … Diccionario de oftalmología
Supercilium — Super|ci̱lium [aus gleichbed. lat. supercilium, Gen.: supercilii] s; s, ...lia; eindeutschend auch: ↑Superzilium: 1) „Augenbraue“, bogenförmiger, mit kurzen Haaren besetzter Hautwulst über jedem Auge zwischen Stirn und Augenlid, der die Augen vor … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
supercilium — /sooh peuhr sil ee euhm/, n., pl. supercilia / sil ee euh/. Archit. 1. the fillet above the cyma of a cornice. 2. (on an Attic base) either of the fillets above and below the scotia. [1555 65; < L: eyebrow, haughtiness, equiv. to super SUPER +… … Universalium
supercilium — noun a) The eyebrow, or the region of the eyebrows b) The arch of hair above each eye … Wiktionary
supercilium — SYN: eyebrow. [L. fr. super, above, + cilium, eyelid] * * * su·per·cil·i·um (soo″pər silґe əm) pl. superciґlia [L.] [TA] eyebrow (def. 1) … Medical dictionary
supercilium — su·per·cil·i·um … English syllables
supercilium — noun the arch of hair above each eye • Syn: ↑eyebrow, ↑brow • Hypernyms: ↑hair • Part Holonyms: ↑face, ↑human face • Part Meronyms: ↑ … Useful english dictionary